Παγκόσμια ημέρα ποίησης

Ταιριαστή ημερομηνία βρήκαν για να γιορτάσουν μία απ' τις ευγενέστερες κι υψηλότερες εκφάνσεις της ανθρώπινης δημιουργίας. Η Εαρινή Ισημερία, η αναγέννηση κι η γιορτή της φύσης συναντά την ποίηση.

Τόσο όμορφο ως σύλληψη που κάμπτει τις όποιες αντιρρήσεις μου για τις παντός τύπου "παγκόσμιες ημέρες". Για να γίνω λίγο trendy τιμώντας την ημέρα ξανάπιασα μετά από καιρό τα άπαντα του ΚΑΒΑΦΗ, ενός εκ' των ιεραρχών της νεοελληνικής ποίησης. (Οι άλλοι δύο είναι ο ΣΟΛΩΜΟΣ κι ο ΚΑΛΒΟΣ.)

Δεν έχω εγκαρτέρησι καμιά.
Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάπως ξέρεις από φάρμακα
νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω.

Είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.-
Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάμνουνε - για λίγο - να μη νοιώθεται η πληγή.

Είναι ενδιαφέρον το ποιες λέξεις θέλει να τονίσει χρησιμοποιώντας κεφαλαίο πρώτο γράμμα : Τέχνη, Ποίηση, Φαντασία, Λόγος. Το τελευταίο μάλιστα φέρνει στο νου εκείνο το φραγμέντο του κορυφαίου μυαλού που πάτησε το πόδι του σε τούτο τον πλανήτη. Μα ναι, είναι ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ :

"Ουκ εμού, αλλά του λόγου ακούσαντος ομολογείν σοφόν έστιν έν πάντα είναι."

Αλήθεια υπάρχει ποίηση στις μέρες μας ή εκφυλίσθηκε σε οίηση; Πόσο συμβαδίζει η ηθική με την αισθητική μας; Και κείνο το ερώτημα του ΧΑΙΛΝΤΕΡΛΙΝ (Δεν ξέρω. Κι οι ποιητές τί χρειάζονται σ' ένα μικρόψυχο καιρό; ) παραμένει αναπάντητο.

Μα όχι θα απαντούσε ο ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ, η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο...

Κάθομαι και ρεμβάζω.
Επιθυμίες κ' αισθήσεις
εκόμισα εις την Τέχνην...
...καταθέτει ο μεγάλος Αλεξανδρινός.Αλήθεια εμείς τί κομίζουμε στην ζωή, στον θάνατο, στην ύπαρξη;

ΥΓ. Ο πρώτος πίνακας είναι ''Οι Ποιηταί'' του Γιώργου Ροϊλού. Ο δεύτερος είναι η ''Εαρινή Συμφωνία'' του Γύζη. Ο τρίτος η ''Άνοιξη'' του Ιακωβίδη κι ο τέταρτος η ''Ακρόπολη'' του Μαλέα. Η διαλεκτική τους σχέση με το κείμενο, νομίζω αυτονόητη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου